Eclipsdag woensdag 9 maart

Nou hier is dan eindelijk het verslag van de eclips!

Het was Willem gelukt om een extra boot te regelen. Er gingen daarom 2 groepen weg. 1 om 4.45 uur en 1 om 5.45 uur.
De eerste boot was een wat langzamere boot. De tweede was een snelle speedboot.
Ik heb gekozen voor de eerste boot. Je kan maar alvast onderweg zijn, nietwaar.
Dat hield in, dat de wekker om 4 uur stond. Ik kan jullie zeggen, dat ik om 2.30 uur klaar wakker was en uiteindelijk ben ik maar om half 4 opgestaan. Slapen ging niet meer lukken. Ik zat dus om 4 uur in de lobby van het hotel. Ik zat er nog maar net en toen kwam de volgende al naar beneden.
Ik was dus niet de enige, die niet kon slapen.
Tja en wat doe je dan: je loopt naar buiten om naar de lucht te staren. Op dat moment was er wat bewolking en konden we de maan zien. Echter om 4.45 uur stapten we naar buiten: het regende.....dat wil je niet hebben op eclipsdag. Maar er waren nog 4 uur te gaan. Toch gingen we wat bezorgd weg, kan ik jullie melden...
Bij de haven aangekomen begon het al wat droger te worden. Het duurde even voor we weggingen, maar toen om 5 uur de moskee gebeden begon te verspreiden hebben wij op de boot een schietgebedje mee gedaan: Mata Hari Primakassie! Op dat moment vertrok de boot. Er viel niet veel te zien. Tot mijn verbazing was er weinig licht te bekennen...hoe zie je dan de tegenliggers.
Op een gegeven moment kwam 1 van de schippers naar voren en die begon met een lampje te zwaaien....gelukkig werd het al snel wat lichter. Konden we wat zien. Het water was kalm, het bootje boemelde lekker relaxed over het water. De regen was opgehouden en met het lichter worden, zagen wij de bewolking ook langzamerhand dunner worden. Zou het dan toch nog goed komen?
Om 6.30 uur hebben wij toch wel even een vreugdekreet geslaakt toen de zon boven de horizon uitkwam. Pff...in ieder geval schijnt de zon. Dan gaat het genieten van de vaartocht toch wat makkelijker. De eilanden trokken aan ons voorbij; we hebben dolfijnen gezien, vliegende vissen. Heel relaxed eigenlijk. Inmiddels hoorden wij, dat de 2e boot niet op tijd was vertrokken. Er waren mensen niet bij de boot of weer terug naar het hotel. De boot vertrok bijna 3 kwartier later. Vlak voor Pulau Moti haalden ze ons in. We kwamen dus tegelijkertijd aan.
De groep werd ontvangen door de chief van het dorp. Het hele dorp was uitgelopen om ons binnen te zien komen varen. De steiger bij de boten was door Willem afgehuurd. Er waren nog wat Fransen, maar die mochten niet op de steiger. Al gauw stonden er 2 politie agenten op de steiger om de nieuwsgierige bewoners op afstand te houden. Die snapten er niets van. Er werd natuurlijk van alles neergezet. Statieven, telescopen, camera's, computers en de diverse filters. Dat zien ze niet alledag. Ik heb gauw de camera neergezet en vervolgens even van de steiger af gelopen.
Namens de Stichting Daadkracht mocht ik wat schoolartikelen aanbieden voor de school op Pulau Moti. Ik heb naar de hoofdmeester gevraagd en die was een beetje overdonderd door alles wat hij kreeg. Ik had potloden, gummen, puntenslijpers, pennen, passers en schriften. Daarna was het gauw terug, want om 8.36 uur zou het eerste contact daar zijn. Ik had nog 5 minuten. De camera nog even goed gezet en dan is het wachten. Matt in onze groep had een lijstje gemaakt met allerlei informatie rondom de eclips. Als eerste was: het is 8.36 uur: eerste contact. Ik heb de foto erbij gedaan, zodat jullie kunnen zien, dat er een minuscuul stipje uit de zon is. De lucht was strak blauw, het zag er goed uit. Maria had zich verslapen en er was een extra boot geregeld. Ze presteerde het om met het 1e contact aan te komen op Pulau Moti. Dat heet timing!
In ruim een uur wordt de zon steeds kleiner, wanneer de maan voor de zon schuift. Ik heb hier zeer veel foto's van. Ik heb er dus een paar uitgezocht. Om 9 uur zou het mogelijk moeten zijn om de sikkeltjes door handen of hoed te kunnen zien. Joke riep keurig netjes het lijstje van Matt af, dat ging dus hartstikke goed. In die tussentijd maakte ik ook foto's van de kant van het water om te laten zien hoe de lichtsterkte verandert. Met het blote oog is dit bijna niet te zien, omdat het oog gaat compenseren. Op de foto is het wel zichtbaar. Een kwartier voor totaliteit zie je de schaduwen langzaam aan scherper worden. We hoopten de schaduwbanden te kunnen zien. Ik had speciaal hiervoor de witte handdoek uit het hotel meegenomen, maar helaas...
En op het laatste moment werd het toch nog echt spannend. Het weer doet toch wat hij wil. Er kwam ineens een wolk aan drijven. Ik heb toch flink wat scheldwoorden horen gaan. Het was te laat om te verplaatsen. Maar deze wolk bewoog zijwaarts en niet richting de zon. Door de veranderende omstandigheden en de mindere warmte was de vochtige lucht gaan stijgen....
Ik kan jullie geruststellen, het ging net goed......
Jan Maarten had zich richting het water geposteerd met zijn camera en hij was aan het wachten op de schaduw. Een paar minuten voor totaliteit riep hij: daar komt de schaduw! Iedereen draaide zich naar het water toe. Ik denk, dat de dorpelingen er niets van snapten: eerst kijken ze omhoog, vervolgens naar het water....Prachtig hoe we de schaduw aan zagen komen. Op het moment dat de schaduw bij je is, is de totaliteit een feit! Dit is het 2e contact. Wow!!!!!!Wat was hij mooi. Er gingen een schreeuw van blijdschap door de eclipskijkers. Ik heb gauw gekeken of de camera goed stond. Instellingen aangepast. Ik had in Nederland een afstandsbediening gekocht en deze stond op continu opnamen maken, maar de instelknop stond vast. Ik heb de camera gewoon laten knippen. Ik denk, ik zie het wel.
Ik heb dus heerlijk genoten van het zicht op de eclips. Aan de linkerkant een prachtige protuberans, ik zag een prachtige chromosfeer. De corona werd steeds mooier. De horizon kleurde geel-oranje, heel apart. Ineens riep iemand: nog 1 minuut....ik denk nog maar 1 minuut, waar zijn die andere 2 minuten gebleven. Het gaat zo snel. Net op het laatste moment kwam er toch een dunne wolk voor de diamanten ring, maar we konden het nog goed zien.
Voor ik het wist waren 3 minuut en 14 seconden voorbij.......dan is het voorbij. Derde contact is voorbij. Iedereen viel elkaar van blijdschap in de armen. Dit was zo'n goed gevoel. Wat is de natuur toch een prachtig maar ook machtig iets. Dan zijn wij mensen maar een klein item in het heelal. Volgend jaar is de volgende eclips: in Amerika deze keer.
Het enthousiasme van iedereen werkt heel aanstekelijk maar uiteindelijk wordt er dan toch snel weer naar de zon gekeken, want ja de maan schuift natuurlijk gewoon door. De dorpelingen mochten nu de steiger op, dus af en toe kwam het verzoek of ze in de camera mochten kijken. Dat werd dan geregeld. Maar ja het is lastig communiceren als je de taal niet spreekt en toch begrijp je elkaar dan wel. Ze waren net zo onder de indruk.
Om 11.20 uur was het vierde contact van de maan en de zon. De eclips was nu officieel over. Nu was het tijd om te gaan feesten. De dorpelingen hadden een lunch voor ons gemaakt. Er was gekookt voor 70 personen. Eerst mochten wij eten, daarna de mannen en uiteindelijk mochten de vrouwen en kinderen. Ze vonden het geweldig. De kinderen waren erg nieuwsgierig. Toen ik gegeten had, ben ik wat foto's gaan maken. De dorpsoudste vroeg om een groepsfoto met het hele dorp. Nou dat was een lekkere chaos, maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna was het al weer tijd om terug te gaan naar het hotel, uitgezwaaid door het gehele dorp. Afscheid nemen is belangrijk bleek nu. Gezellig weer een beetje boemelen met ons bootje, beetje bijkomen van alle indrukken. Om 15.30 uur waren we terug in het hotel. De medewerkers van het hotel kwamen direct naar ons toe en vlogen ons in de armen. Ze hadden het zo mooi gevonden. Het was zo indrukwekkend. Ze snapten nu waarom wij over de hele wereld vlogen.
Daarna gauw een douche en even bijkomen. Ik liep naar de lobby om wat te vragen en de gids Ushin kwam naar mij toe of ik zin had in een traditionele markt. Ik wel en Wilma ook, dus met zijn 2'en in de auto gesprongen en op weg naar Fort Oranje. Daar aangekomen werd er speciaal vanwege de eclips allemaal traditionele dansen op gevoerd. Ik heb welgeteld 4 foto's gemaakt en toen was de batterij leeg.....tja dat heb je als je overhaast weggaat na een hele dag fotograferen.
Wilma maakte gelukkig wel wat foto's. Ik werd direct door een paar dames meegetrokken om mee te dansen....heb ik weer.....de gids vond het allemaal prima gaan.
Daarna nog rondgelopen over de markt, er stond van alles om te proeven en te drinken. De bevolking vond het prachtig. Er zijn weer menige selfies gemaakt met ons portret erbij. Wereldberoemd in Ternate zeg maar. Op een gegeven moment stond de gids mij iets te voeren en meteen de pers erbij plus zo'n 20 man die zich er mee ging bemoeien. Het was wel grappig. Nog wat meer traditionele dansen gezien en weer terug naar het hotel. Wat een leuke afsluiting van een geweldige dag!
Daarna nog een diner samen met het hoofd van het toeristenbureau om ons te bedanken voor onze bezoek. De dansen van de middag zouden in de avond herhaald worden. Dus ik had de camera opgeladen. Nou dat hebben we geweten, zo rustig als het overdag was. Zo wild was het nu. Het diner was in de open lucht en vond plaats te midden van een tropische onweersbui. Dan komt er niet een klein beetje water naar beneden, maar dan worden zo'n 40 zwembaden over je uitgegooid. Windkracht 7 woei alles om en de gastheren bleven maar praten en zeggen dat het goed kwam. Wij als groep vonden het zo sneu, dat wij ook niet weggingen. Maar goed er was geen houden aan en uiteindelijk werd de avond na een afscheidslied van onze gastheer toch maar afgesloten. Maar de eclips was goed!