Zondag 13 maart
Door: José
Blijf op de hoogte en volg Jose
28 Maart 2016 | Indonesië, Sengkang
Vandaag staat er weer een lange dag op het programma. De bus brengt ons naar Sengkang, maar onderweg gaan wij een wandeling maken langs Sawahs in het natuurpark Bantimurung-Bulusaraung Maros. Op weg naar het natuurpark reden wij al langs vele rijstvelden en de karakteristieke huizen op palen. Na een uurtje rijden waren wij al bij het natuurpark. Midden in een rijstveld begon onze wandeling. In de verte waren al prachtige rotsblokformaties te zien. De fotografen in ons midden waren direct in hun element. Als was het wel op passen geblazen. De weg waarop je loopt is smal en 1 misstap en je hebt een paar natte voeten. En liep je niet door het rijstveld, dan moest je wel over rotsen heen klauteren of houten bruggetjes. De gids Adil moest af en toe noodgedwongen een stop maken, omdat de fotografen een beetje achterop raakte. Tja, er was nogal wat te fotograferen: prachtig landschap, insecten, vlinders, roofvogels. We hadden het er maar druk mee. De kinderen in de buurt liepen voor ons het uit. Het was zondag, dus ze hoefden niet naar school. Gelukkig had ik nog wat viltstiften bij mij, dus deze kon ik mooi uitdelen. Adil liet ze als dank het Indonesisch Volkslied voor ons zingen. Dit ging uit volle borst. En dan te bedenken, dat onze kinderen nog niet eens het eerste couplet van het Wilhelmus kunnen meezingen.
Halverwege de route was er een korte pauze, zodat wij daarna aan het laatste stuk van de tocht konden beginnen. Het stuk richting de prehistorische rotstekeningen. Dat was maar een kilometertje en hooguit een kwartiertje lopen.....
Dat zag iedereen wel zitten, ondanks de hitte. Echter daarna kreeg ik het gevoel, dat ik mee deed aan het kinderliedje: 10 kleine visjes die zwommen naar de zee....het aantal liep terug van 16 naar 8 die-hards.....Na ruim een uur gelopen te hebben (tja een Indonesisch kilometertje en een Indonesisch kwartier verder), kwamen we aan het einde van de rijstvelden. Er zat daar een man op wacht om de apen weg te jagen. Hij was druk bezig een stoel aan het maken. Hij vond het wel vermakelijk al die blanken, die langs kwamen. Daarna het laatste stukje van de wandeling: omhoog naar de grot met tekeningen. Het was wel de moeite waard. Wat een schoonheid! Dit is nog een van de weinige plaatsen waar de tekeningen toegankelijk zijn voor reizigers. Op vele plaatsen worden ze al afgeschermd.
Na de tekeningen uitgebreid bewonderd te hebben, zijn wij weer aan de weg terug begonnen. Onderweg hebben we alle afvallers weer opgepikt, zodat we iedereen weer bij elkaar hadden. Het laatste stukje naar de bus is per boot afgelegd door dit prachtige landschap.
Met de bus weer onderweg naar het plaatsje Sengkang. Onderweg is nog een paar keer gestopt onder andere om rampoetans ( een soort lychee) en doerians te proeven. Al was de animo niet zo groot (men lag lekker te slapen). De animo was een stuk groter, toen iemand riep, dat er apen te zien waren. Ineens was iedereen klaar wakker. Ik vroeg mij wel af, wie naar wie keek.....
De busrit liep vrij voorspoedig. En na aankomst in het hotel gauw een beetje opgefrist en vervolgens de lokale specialiteit uitgeprobeerd: sapi rendang. Het was heerlijk!
Halverwege de route was er een korte pauze, zodat wij daarna aan het laatste stuk van de tocht konden beginnen. Het stuk richting de prehistorische rotstekeningen. Dat was maar een kilometertje en hooguit een kwartiertje lopen.....
Dat zag iedereen wel zitten, ondanks de hitte. Echter daarna kreeg ik het gevoel, dat ik mee deed aan het kinderliedje: 10 kleine visjes die zwommen naar de zee....het aantal liep terug van 16 naar 8 die-hards.....Na ruim een uur gelopen te hebben (tja een Indonesisch kilometertje en een Indonesisch kwartier verder), kwamen we aan het einde van de rijstvelden. Er zat daar een man op wacht om de apen weg te jagen. Hij was druk bezig een stoel aan het maken. Hij vond het wel vermakelijk al die blanken, die langs kwamen. Daarna het laatste stukje van de wandeling: omhoog naar de grot met tekeningen. Het was wel de moeite waard. Wat een schoonheid! Dit is nog een van de weinige plaatsen waar de tekeningen toegankelijk zijn voor reizigers. Op vele plaatsen worden ze al afgeschermd.
Na de tekeningen uitgebreid bewonderd te hebben, zijn wij weer aan de weg terug begonnen. Onderweg hebben we alle afvallers weer opgepikt, zodat we iedereen weer bij elkaar hadden. Het laatste stukje naar de bus is per boot afgelegd door dit prachtige landschap.
Met de bus weer onderweg naar het plaatsje Sengkang. Onderweg is nog een paar keer gestopt onder andere om rampoetans ( een soort lychee) en doerians te proeven. Al was de animo niet zo groot (men lag lekker te slapen). De animo was een stuk groter, toen iemand riep, dat er apen te zien waren. Ineens was iedereen klaar wakker. Ik vroeg mij wel af, wie naar wie keek.....
De busrit liep vrij voorspoedig. En na aankomst in het hotel gauw een beetje opgefrist en vervolgens de lokale specialiteit uitgeprobeerd: sapi rendang. Het was heerlijk!
-
29 Maart 2016 - 08:13
Gert-Jan:
Leuk verslag weer en erg mooie foto's. Lijkt me bijzonder om zulke prehistorische tekeningen van dichtbij te kunnen zien. -
29 Maart 2016 - 08:54
Pa En Ma:
Erg mooi en mooie foto's. -
30 Maart 2016 - 12:03
Esther:
Mooi zeg en bijzonder!
En leuk dat jullie apen zagen. Dat is weer wat anders dan
dat je ze in Blijdorp ziet! -
04 April 2016 - 22:00
Karine:
Wat een prachtige foto’s!! Gelukkig dat je bij de groep hoorde die de prehistorische rotstekeningen heeft bereikt! Dat lijkt me een heel bijzondere ervaring om die te kunnen zien.
Geweldig dat de kinderen het Indonesisch Volkslied zongen als dank voor de viltstiften!
Veel groeten,
Karine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
