Donderdag 10 maart t/m zaterdag 12 maart

Op donderdag mochten we een beetje uitslapen om bij te komen van die prachtige eclips. Om 9 uur zou de excursie naar Tidore vertrekken. Het eiland van Tidore ligt op 10 minuten varen van Ternate vandaan. Het eiland komt ook voor op het 1000 IRP biljet.
Met de bus naar de haven, waar wij op 2 snelle boten geplaatst waren. Het was wel een uitdaging om veilig aan boord te komen. Trapjes waren niet aanwezig en het water stond niet zo hoog, dus het was een hele hoge afstap. Op de boot aangekomen heb ik eens met interesse bekeken hoe alles in zijn werk ging. Met 10 man werden wij in een smalle cabine geplaatst, zwemvesten lagen wel in de cabine, maar aantrekken ho maar...;-) Toen werd de motor gestart. Dit was al een hele aparte operatie. Ik ben geen kenner, maar ik denk niet dat dit in Nederland toegestaan werd. Zeker niet, toen ik halverwege de vaartocht zag, dat het slangetje met benzine er ook nog eens los bij hing.....andere kabeltjes aan elkaar gebonden werden....enfin, we kwamen veilig aan de overkant.
Daar werden we overgezet in een taxi en gingen we op weg naar onze bestemming.
De eerste stop was bij een Portugees fort met prachtig uitzicht over de baai: Fort Tahula. Om boven te komen moesten wij volgens de gids wel duizend traptreden beklimmen. Gelukkig hebben wij in onze groep altijd reizigers, die de uitdaging aangaan. Welgeteld ging het om 123 traptreden. Dat viel wel mee dus. Boven werd je beloond met een mooi uitzicht. In de tuin stonden verder chilipepers, bananen, papaya's en allerlei mooie bloemen. Na het fort was het tijd voor een kopje koffie, want er waren wat mensen, die last hadden van de darmen. Vergezeld door Betjaks met boxen, die niet zouden misstaan in de discotheek werd het nog heel gezellig in het café.
Daarna was het tijd voor een bezoek aan het paleis van de sultan van Tidore. Net als bij Ternate schoenen uit, maar we werden ontvangen door 2 strenge heren. We moesten een sarong aan. Wat bleek: de sultan was thuis! Maar we waren van harte welkom. Nadat iedereen in een sarong gehesen was, werden wij uitermate vriendelijk welkom geheten door de sultan. Hij vond het fijn, dat wij vanwege de eclips naar Tidore gekomen waren. Hij hoopte, dat wij nog een keer gingen komen. De gids diende als tolk, want hij sprak niet zoveel engels. De gehele huishoudelijke staf werd voorgesteld. De strenge heren waren een kapitein van het leger en het hoofd van de huishoudelijke staf. Daarna konden wij gewoon een rondleiding door het paleis doen. Het wordt al bijna gewoon om door de Koninklijke familie ontvangen te worden! ;-) Leuk was vooral dat de sultana (zeg maar de koningin) en de dochter (=prinses) vooral met ons op de foto wilden. Normaal gesproken zou je dit andersom verwachten. Maar ja na 4 dagen Ternate waren we al gewend, dat iedereen met je op de foto wilde. Hahaha Na een rondleiding van een half uur hebben wij afscheid genomen van de sultan en zijn familie en de tour ging weer door. Deze keer naar een klein bergdorpje vanwaar wij naar een volgend dorpje zouden lopen. Ik geloof, dat er ongeveer 7 man is gaan lopen, de rest ging met de auto. Het was even heerlijk de benen te strekken. Het ging iets steil omhoog, maar het was goed te doen. Met een flesje water gaat dat helemaal goed. Halverwege werden wij door de auto's opgewacht. Maar het dorpje was nog geen 5 minuten verderop. Ik heb het dus doorgelopen samen met nog 3 anderen. In het dorpje aangekomen werd er druk gekookt. Ik wilde een foto maken, maar de mevrouw schrok zo erg, dat ik het maar even niet gedaan heb. Ik heb de gids gevraagd of zij bezwaar had en dat had ze niet. Ik mocht zelfs even binnenkomen. Ze vonden het prachtig. Ze waren maissoep aan het maken. Als je niet gewandeld had, had je dat niet meegemaakt.
Toen was eigenlijk de dag op Tidore alweer voorbij. Een aantal wilde terug met de veerboot, maar ik heb gewoon de snelle boot genomen. Heen ging het goed, dan zal terug ook wel goed gaan , toch? Het was weer een enerverende dag.

Op vrijdag 11 maart was het onze laatste ochtend in Ternate. De groep splitste zich hier op in diverse groepen. Er ging een groep naar Kalimantan, Bali en Sulawesi. Kalimantan en Bali vertrokken 's morgens vroeg. De Sulawesi groep ging pas 's middags weg. We hadden de eigenaresse gevraagd of wij met het personeel op de foto mochten. Dat was geen probleem.
Na het ontbijt was het fotomoment daar. Iedereen deed mee van het personeel. Er werden heel wat plaatjes geschoten. Ik had samen met anderen fooi ingezameld voor het hele personeel. Ik overhandigde dit aan de bedrijfsleidster Maya en ze wilde het niet aannemen, want zij deden gewoon hun werk. Na enig aandringen en de overtuigen, dat ze het verdiend hadden en dat het van de hele groep was, nam ze het met tranen in hun ogen aan. Stonden we daar met zijn allen te janken. Gelukkig kwam de bus snel en werden wij door het personeel uitgezwaaid op de trap.
Wat een lieve mensen allemaal.
De vlucht naar Manado verliep allemaal voorspoedig, we werden opgehaald door de gids, maar de stadstour ging niet door. Nou geen probleem, we zijn met een groepje lekker in het zwembad gaan rondhangen. In het zonnetje met uitzicht over de stad.

Op zaterdag zouden wij alweer doorvliegen naar Makassar. Eerst 's morgen nog een wandelingetje gemaakt in de stad Manado samen met Wilma. We werden om 11 uur opgehaald voor het busritje naar de luchthaven. Dit bleek wel heel vroeg, dus we hadden wat tijd over. Dan maar even wat lunchen. Voor het eerst sinds 3 weken hadden ze frietjes op het menu. Wat hebben wij hiervan gesmuld zeg!
Eindelijk eens geen rijst.
Tegen 18 uur kwamen we in het hotel aan in Makassar. Op zoek gegaan naar een restaurant en dat hebben we gevonden. Een lokaal iets, waar heel veel mensen zaten. Met handen en voeten duidelijk gemaakt wat we wilden hebben. Dat was echt lachen en het eten was heerlijk. De mensen vonden het prachtig. Uitstekend gegeten!